برای «وحید شمسایی» که مشق اراده را خوب می‌نویسد
پسرک
پر شر و شور شرق پایتخت حالا برای خودش معلمی شده که از درد و رنج هایش در گوش
شاگردان خود می خواند. وحید به راحتی روی این ویترین نرفته که به راحتی هم حذف
شود. از روزی که فوتسال ایران از ورزش پا برهنه ها به میعادگاه باکلاس های تکنیکی
مبدل شد، وحید نیز درخشید و درخشان ماند.ستاره
بی بدیل تمام این سالهای فوتسال ایران و جهان - که رقبای آن
طرف آبی
برای شکستن رکورد گلزنی هایش صبح تا شب نقشه می کشیدند - پس از عبور سرافرازانه از
فصل بازیگری و اکران آن نمایش های ماندگار، وقتی گام به شیروانی داغ مربیگری
گذاشت، با همان انگیزه ای که از او سراغ داشتیم ظهور کرد و حالا در مرز پختگی برای
اهداف دور و نزدیک خود طرح و برنامه می ریزد.شمسایی
نامی گره خورده با فوتسال این آب و خاک ، با آن گردن آویز حضرت زهرا (س)، بار دیگر
توانایی هایش را به جهان نشان داد.قهرمانی
در جام ملت های آسیا و قرار دادن تاج بر سر فوتسالی که 12 ماه انتظار تکرار این تاجگذاری را می کشید ، هم برای این رشته سکوی پرتابی شد و
هم سرمربی جوان آن را روی ابرها برد.ورزش
ما به این اراده ها، انگیزه ها و این شور جوانی نیاز دارد؛ در تمام بخش ها.فوتسال
و وحیدِ آن می توانند الگوهای خوبی برای بخش های دیگر باشند ، به شرطی که چتر حمایتی
مدیران را بالای سر داشته باشند؛ مدیرانی که تجربه ثابت کرده است فقط بلدند در باد
این پیروزی ها و سایه سار این قهرمانی ها بخوابند.وحید
شمسایی در حوالی 50 سالگی برای فوتسال ایران
خواب هایی طلایی دیده است. او که در تمام مراحل زندگی اش مشق اراده را به خوبی
نوشته ، اگر اسیر اتفاقات خاص، حواشی رایج و غرور مخرب نشود، تمام آن خواب ها را
تعبیر شده خواهد دید.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
