استقلال حالا یک نقطه آرامش و اطمینان دارد. او کسی نیست به جز پسر شیرازی آبی ها که با تلفیق تجربه و مهارت درهای قلعه را بر روی مهاجمان حریف قفل می کند.درباره «سید حسینِ آبی‌ها» می توان بدون تعارف و بزرگنمایی نوشت: او وزنه سنگین تیمش است.دنیای فوتبال برای این " قلعه‌چی " در دو بخش خلاصه می شود : بخش اول آن، روزهای پر تلاطم و برزخی است و بخش دوم ، فصل آرامش و اطمینان.او حالا در فصل دوم قرار دارد ، جایی که وقتی مدافعان جوان استقلال برمی گردند و به پشت سر خود نگاه می کنند ، در دل می گویند خوب است که او را داریم.بازی در جام جهانی به جبر مصدومیت «علی بیرو» هرچند با آن روز جهنمی برابر انگلیس همراه شد اما کارنامه بازیگری «سید» را سنگین تر کرد.او که از رقابت با بزرگان و مدعیان این دروازه هراسی به دل راه نداده بود ، آرام آرام از گذرگاه حواشی عبور کرد. دوران قهر و آشتی های گهگاهی و چشم غره های روی نیمکت کمی در مسیر او سنگ اندازی کرد اما امروز با 31 سال سن ، آنچه که باید می دیده و تجربه می کرده را از سر گذرانده و به دژی مستحکم مبدل شده است.در روزهای افول مدعیان دروازه ها و در عصر جولان گنجشک های عقاب نما، لابد استقلالی ها روزی صد بار خدا را شکر می کنند که او را دارند.نمایش این روزهای او گواه این ادعاست که حسینی برای قله های بلندتر دورخیز کرده است.اشتباهات کمتر، بازی با ریسک پائین، رفلکس مثال زدنی، بازی خوانی خوب و پروازهای کم نقص در کنار بازی با توپ متفاوت از این گلر یک چهره متمایز ساخته است و با توجه به این شاخصه ها ، خیال آبی ها و تیم ملی برای چند سال آسوده خواهد کرد.
*حمید ترابپور
پربازدید ها 
پربحث ترین عناوین آخرین اخبار 
